Het zware leed dat college heet
05 Februari 2013 | Verenigde Staten, Santa Barbara
Eén week later en één fiets minder staat uw wekelijkse wereldblogster weer in uw e-mail. Terwijl jullie halfslapend de trein proberen te halen of nog een soort van ontbijt naar binnen proberen te slurpen, zit ik hier lekker aan een kopje chocolademelk met marshmallows, heel veel marshmallows. Jullie dachten vast dat ik me er nooit aan zou kunnen houden om na een week alweer iets van mij te laten horen, maar niets is minder waar. En gelukkig voor jullie heb ik weer een hoop niet-interessante en onzinnige dingen te vertellen. Achja, hebben jullie iets te lezen als jullie in de trein zitten, of hem net gemist hebben.
Dus. Maandagochtend. Gelukkig heb ik hier een hoop hersencellen ontwikkelt, waardoor ik nu op maandagochtend lekker uitslapen tot een uurtjes of half 3. Dan is het wel binnen 30 minuutjes naar school racen om mijn innerlijke Spaanse señorita naar boven te halen. Aangezien ik dit zelf toch ook een beetje extreem vond, heb ik mezelf geupgrade naar een lesje om kwart voor één ’s middags. Ik moet wel zeggen dat het weer wennen was, zo vroeg m’n bed uit! Op dinsdag houd ik mijzelf weer fanatiek bezig met tennis en lacrosse. En dat, jawel mensen, om acht uur ’s ochtends. Dan ben rond twee uur klaar en kan ik lekker van het zonnetje genieten tot die weer ondergaat, om mezelf dan weer richting campus te slepen. Dinsdagavond volg ik namelijk het uiterst ingewikkelde vak; introduction to astronomy. Op aanraden van een Zweedse jongen ben ik dit gaan volgen, omdat dit een pure vorm van comedie zou zijn; deze hilariteit is mij de eerste les helaas nog ontgaan, maar wie weet ontdek ik dit morgen.
Woensdag is veruit mijn zwaarste dag, zo midden op de week. Om kwart voor één ben ik dan toch uit mijn donkere hol gekropen en ben ik Spaans gaan crashen. Dus nu zit ik én bij Maxime én ben ik op woensdag om half drie alweer op vrije voeten. Uiteindelijk ben ik woensdagmiddag nog op het politiebureau beland. Niet omdat ik de regeltjes had overtreden, maar omdat ik de uiterst fijne ontdekking had gedaan dat mijn mooie fiets niet meer stond waar die hoorde te staan. Een beetje verdrietig vanwege mijn mooie fietsje ben ik dan ook maar lopend (drie hele blokken!) naar de meneertjes in de blauwe hemdjes gegaan. Met een hele stapel papiertjes onder de arm gedrukt ben ik mijn verdriet dan ook maar gaan verwerken bij de H&M en de Starbucks. Donderdag was ik er eigenlijk al ongeveer weer overheen en kon ik om half 8 naar de tennisvelden gaan lopen. Daarna weer vrolijk de super atleet uitgehangen en om half drie zat ik weer lekker thuis. ’s Avonds ben ik het superacademische vak Film Studies gaan crashen. Aangezien de computer niet werkte stonden we na een uurtje alweer buiten met als huiswerk; “Back to the Future”. Ik denk dat ik dit wel een leuk vak ga vinden! Een beetje filmpjes kijken voor credit, oh en erover leren natuurlijk.
Maar goed, pfff toen ik deze zowel fysiek als mentaal zware week weer had overleefd, begon vrijdag oftewel weekend. Aangezien lacrosse tegenwoordig op het onmenselijk vroege uur van 12 uur is gezet, kon ik mijn uitslaapdagje vergeten en kon ik lekker wakker worden terwijl er lacrosse ballen op mijn hoofd en knie vielen. Toen heb ik nog briljant mijn vinger tussen twee sticks geslagen… mijn dag kon niet meer stuk. ’s Avonds wilde ik nog naar een wedstrijd van UCSB gaan, maar aangezien het Amerikaanse brein afslaat als het in aanraking komt met drank, drugs of het idee van een feestje, vergeten ze op slag alle gemaakt plannen.
Zaterdag werd ik weer een stuk vrolijker toen mijn plan wel doorging. Om tien uur werden Roos en ik opgehaald om te gaan surfen! Nouja, de planning was tien uur, maar vanwege ons stakende ruimtelijk inzicht hadden we nog een uur nodig om de boards in de auto te proppen. Maar uiteindelijk waren we op weg en reden we richting een strandje in de buurt van Ventura. Hier bleek maar weer dat ik een geboren natuurtalent ben wat verzuipen betreft. Met als hoogtepunt een plank op m’n hoofd was het een productief middagje ‘proberen te’ surfen. Daarna zijn we als een stel hongerige varkentjes naar ‘the habit’ gegaan en heb ik weer een heerlijk Charburgertje op. Aangezien we nog een hoop energie en levenslust kwijt moesten raken besloten we te gaan pingpongen in de keuken. Deze sport hoort ongetwijfeld thuis in de top drie van meest gevaarlijke sporten, want het rennen tegen fornuizen en voorraadkast kan nog wel eens pijnlijke blessures opleveren. Gelukkig werd onze vreugde niet gewaardeerd en werden we vriendelijk verzocht minder geluid te produceren aangezien er op zaterdagmiddag blijkbaar hard wordt gestudeerd (friendly reminder; we zitten in de eerste week van school).
Maar goed, opperbest gehumeurd gingen wij ons geld dan ook maar spenderen in een sportzaak met extreem goedkopen tweedehands dingetjes. Sinds die middag ben ik dan ook de eigenaresse van een eigen surfboard. Nu zijn er natuurlijk geen smoesjes meer om niet terug te komen als een pro. Daarna zijn we maar weer gaan pingpongen, dit keer op het verlaten campusterrein om niemand te ‘storen’. Aangezien ik die dag mezelf nog niet in genoeg levensbedreigende situaties had bevonden, besloot ik dat ik wel even ging leren skateboarden. Alsof ik het al jaren deed – ahum – ging ik na een spoedcursusje van Roos op haar longboard op weg naar de bewoonde wereld. Op één gevalletje losrollende skateboard op de weg na, ben ik weer heelhuids thuis aangekomen, mét pretzels!
Zondag was het de dag van de SUPERBOWL. Aangezien ik meer geluk zag in een middagje shoppen op State Street heb ik het begin gemist, maar dat bleek later niet heel erg want de stroom was uitgevallen in het stadion. Ik moet zeggen dat de laatste 10 seconden extreem indrukwekkend waren en ik dus niet erg veel spijt heb van de gemiste vier uren daarvoor. Helaas hebben de San Fransisco 49’ers verloren van de Baltimore Ravens, maar ach, die komen daar vast wel weer overheen.
Toen werd ik vanmorgen wakker en was het weer maandag en heb ik mijn extreem zware taken als studente weer uitgevoerd. Straks ga ik lekker slapen en morgen ga ik weer tennissen, lacrossen en sterren bekijken. Als ik ooit de wandeling naar mijn kamertje overleef, want aangezien het de cleaningday van een franse gozer Dimitri is, wordt het nog een hele uitdaging om niet uit te glijden over de keukenvloer. Aan alle paardenmuppets; toi toi toi en niet van jullie knollies vallen. Ik wou dat ik jullie kunsten kon bewonderen, maar dat gaat een beetje moeilijk, tenzij iemand handig is met Skype…? Vanuit het hele verre, maar leuke Santa Barbara, een hele fijne week gewenst.
XOXO
Elliebellie
Dus. Maandagochtend. Gelukkig heb ik hier een hoop hersencellen ontwikkelt, waardoor ik nu op maandagochtend lekker uitslapen tot een uurtjes of half 3. Dan is het wel binnen 30 minuutjes naar school racen om mijn innerlijke Spaanse señorita naar boven te halen. Aangezien ik dit zelf toch ook een beetje extreem vond, heb ik mezelf geupgrade naar een lesje om kwart voor één ’s middags. Ik moet wel zeggen dat het weer wennen was, zo vroeg m’n bed uit! Op dinsdag houd ik mijzelf weer fanatiek bezig met tennis en lacrosse. En dat, jawel mensen, om acht uur ’s ochtends. Dan ben rond twee uur klaar en kan ik lekker van het zonnetje genieten tot die weer ondergaat, om mezelf dan weer richting campus te slepen. Dinsdagavond volg ik namelijk het uiterst ingewikkelde vak; introduction to astronomy. Op aanraden van een Zweedse jongen ben ik dit gaan volgen, omdat dit een pure vorm van comedie zou zijn; deze hilariteit is mij de eerste les helaas nog ontgaan, maar wie weet ontdek ik dit morgen.
Woensdag is veruit mijn zwaarste dag, zo midden op de week. Om kwart voor één ben ik dan toch uit mijn donkere hol gekropen en ben ik Spaans gaan crashen. Dus nu zit ik én bij Maxime én ben ik op woensdag om half drie alweer op vrije voeten. Uiteindelijk ben ik woensdagmiddag nog op het politiebureau beland. Niet omdat ik de regeltjes had overtreden, maar omdat ik de uiterst fijne ontdekking had gedaan dat mijn mooie fiets niet meer stond waar die hoorde te staan. Een beetje verdrietig vanwege mijn mooie fietsje ben ik dan ook maar lopend (drie hele blokken!) naar de meneertjes in de blauwe hemdjes gegaan. Met een hele stapel papiertjes onder de arm gedrukt ben ik mijn verdriet dan ook maar gaan verwerken bij de H&M en de Starbucks. Donderdag was ik er eigenlijk al ongeveer weer overheen en kon ik om half 8 naar de tennisvelden gaan lopen. Daarna weer vrolijk de super atleet uitgehangen en om half drie zat ik weer lekker thuis. ’s Avonds ben ik het superacademische vak Film Studies gaan crashen. Aangezien de computer niet werkte stonden we na een uurtje alweer buiten met als huiswerk; “Back to the Future”. Ik denk dat ik dit wel een leuk vak ga vinden! Een beetje filmpjes kijken voor credit, oh en erover leren natuurlijk.
Maar goed, pfff toen ik deze zowel fysiek als mentaal zware week weer had overleefd, begon vrijdag oftewel weekend. Aangezien lacrosse tegenwoordig op het onmenselijk vroege uur van 12 uur is gezet, kon ik mijn uitslaapdagje vergeten en kon ik lekker wakker worden terwijl er lacrosse ballen op mijn hoofd en knie vielen. Toen heb ik nog briljant mijn vinger tussen twee sticks geslagen… mijn dag kon niet meer stuk. ’s Avonds wilde ik nog naar een wedstrijd van UCSB gaan, maar aangezien het Amerikaanse brein afslaat als het in aanraking komt met drank, drugs of het idee van een feestje, vergeten ze op slag alle gemaakt plannen.
Zaterdag werd ik weer een stuk vrolijker toen mijn plan wel doorging. Om tien uur werden Roos en ik opgehaald om te gaan surfen! Nouja, de planning was tien uur, maar vanwege ons stakende ruimtelijk inzicht hadden we nog een uur nodig om de boards in de auto te proppen. Maar uiteindelijk waren we op weg en reden we richting een strandje in de buurt van Ventura. Hier bleek maar weer dat ik een geboren natuurtalent ben wat verzuipen betreft. Met als hoogtepunt een plank op m’n hoofd was het een productief middagje ‘proberen te’ surfen. Daarna zijn we als een stel hongerige varkentjes naar ‘the habit’ gegaan en heb ik weer een heerlijk Charburgertje op. Aangezien we nog een hoop energie en levenslust kwijt moesten raken besloten we te gaan pingpongen in de keuken. Deze sport hoort ongetwijfeld thuis in de top drie van meest gevaarlijke sporten, want het rennen tegen fornuizen en voorraadkast kan nog wel eens pijnlijke blessures opleveren. Gelukkig werd onze vreugde niet gewaardeerd en werden we vriendelijk verzocht minder geluid te produceren aangezien er op zaterdagmiddag blijkbaar hard wordt gestudeerd (friendly reminder; we zitten in de eerste week van school).
Maar goed, opperbest gehumeurd gingen wij ons geld dan ook maar spenderen in een sportzaak met extreem goedkopen tweedehands dingetjes. Sinds die middag ben ik dan ook de eigenaresse van een eigen surfboard. Nu zijn er natuurlijk geen smoesjes meer om niet terug te komen als een pro. Daarna zijn we maar weer gaan pingpongen, dit keer op het verlaten campusterrein om niemand te ‘storen’. Aangezien ik die dag mezelf nog niet in genoeg levensbedreigende situaties had bevonden, besloot ik dat ik wel even ging leren skateboarden. Alsof ik het al jaren deed – ahum – ging ik na een spoedcursusje van Roos op haar longboard op weg naar de bewoonde wereld. Op één gevalletje losrollende skateboard op de weg na, ben ik weer heelhuids thuis aangekomen, mét pretzels!
Zondag was het de dag van de SUPERBOWL. Aangezien ik meer geluk zag in een middagje shoppen op State Street heb ik het begin gemist, maar dat bleek later niet heel erg want de stroom was uitgevallen in het stadion. Ik moet zeggen dat de laatste 10 seconden extreem indrukwekkend waren en ik dus niet erg veel spijt heb van de gemiste vier uren daarvoor. Helaas hebben de San Fransisco 49’ers verloren van de Baltimore Ravens, maar ach, die komen daar vast wel weer overheen.
Toen werd ik vanmorgen wakker en was het weer maandag en heb ik mijn extreem zware taken als studente weer uitgevoerd. Straks ga ik lekker slapen en morgen ga ik weer tennissen, lacrossen en sterren bekijken. Als ik ooit de wandeling naar mijn kamertje overleef, want aangezien het de cleaningday van een franse gozer Dimitri is, wordt het nog een hele uitdaging om niet uit te glijden over de keukenvloer. Aan alle paardenmuppets; toi toi toi en niet van jullie knollies vallen. Ik wou dat ik jullie kunsten kon bewonderen, maar dat gaat een beetje moeilijk, tenzij iemand handig is met Skype…? Vanuit het hele verre, maar leuke Santa Barbara, een hele fijne week gewenst.
XOXO
Elliebellie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
